Ταξίδια

Πιστεύω ακράδαντα πως πρέπει κανείς τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να βρεθεί στο δυτικότερο άκρο της Ευρώπης, το έσχατο σημείο στο οποίο η γηραιά μας ήπειρος τολμά να διεισδύει στο άγριο βασίλειο του ωκεανού. Πρέπει κανείς τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να πάει στον αρκτικό κύκλο και να δει με τα μάτια του το Βόρειο Σέλας για να κατανοήσει τι σημαίνει η λέξη "φαινόμενο". Πρέπει κανείς τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να επισκεφθεί την έρημο για να καταλάβει τι σημαίνει παντελής έλλειψη δυνατότητας προσανατολισμού. Πρέπει κανείς τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να ταξιδέψει στην Ανατολή, Εγγύ και Άπω, για να αντιληφθεί την αφάνταστη διαφορά νοοτροπίας και κουλτούρας και να αποκτήσει διαφορετική αίσθηση του βάθους του χρόνου.

Αρκετοί φίλοι μου πιστεύουν πως τα ταξίδια πρέπει να έχουν μυστικιστικό σκοπό και σκέφτονται να ακολουθήσουν το Δρόμο των Προσκυνητών στην Ισπανία ή να μαθητεύσουν σε κάποιο άσραμ της Ινδίας. Προσωπικά θεωρώ πως οποιοδήποτε ταξίδι συνιστά από τη φύση του μυσταγωγική εμπειρία γιατί σε φέρνει αντιμέτωπο με τις αδυναμίες σου και αναδεικνύει τις ικανότητές σου σε έναν ξένο τόπο, ουσιαστικά σε έναν κόσμο του οποίου δεν ξέρεις τη γλώσσα, τα έθιμα ή τη νοοτροπία, λέγοντάς σου περιπαικτικά: "Βγάλ' τα πέρα τώρα. Άντε ντε!".

Είναι μια αίσθηση που γίνεται πιο έντονη όταν επισκέπτεται κανείς τόπους που φλερτάρουν με τα όρια, σαν αυτούς που ανέφερα ενδεικτικά πιο πάνω. Μπορώ να σκεφτώ πάρα πολλούς ακόμη προς όλα τα σημεία του ορίζοντα (π.χ. τις Αζόρες, για να βρεθεί κανείς κυριολεκτικά σε μια παλάμη γη στη μέση του ωκεανού, ή τη Γεωργία, για να ανακαλύψει λίγο από το δρόμο του μεταξιού και μια χώρα με ένα από τα αρχαιότερα αλφάβητα και έπη του κόσμου).

Παλιότερα, όταν πήγαινα κάπου ωραία έλεγα με πανικό "πρέπει οπωσδήποτε να ξανάρθω εδώ!", λες και τη στιγμή που ήμουν ήδη εκεί δεν ήμουν, λες και ήμουν ανίκανη να νιώσω και να εκτιμήσω όλες τις επιμέρους λεπτομέρειες που έκαναν τον τόπο εκείνο τόσο όμορφο - κι έπρεπε οπωσδήποτε να ξαναπάω. Όμως ήμουν πραγματικά ανίκανη: ήμουν τόσο χαμένη στο εσωτερικό μου τοπίο που έπρεπε να καταβάλω προσπάθεια προκειμένου να προσέξω κάτι στο εξωτερικό.

Με τα χρόνια κατάφερα να συσσωρεύσω αρκετή γαλήνη ώστε να μπορώ πλέον να απολαμβάνω κάθε τόπο που επισκέπτομαι τη στιγμή που είμαι εκεί. Αντιλήφθηκα επίσης ότι ταξιδεύοντας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ουσιαστικά χαρτογραφεί κανείς έναν σταυρό με κέντρο τον τόπο του και κέντρο του κέντρου τον εαυτό του. Όσο περισσότερο ταξιδεύει, τόσο περισσότερες ευκαιρίες του παρουσιάζονται να κατανοήσει λίγο καλύτερα το εσωτερικό του τοπίο αλλά και τον τόπο του, ιδίως αν είναι ανθεκτικός στην ενδοσκόπηση. Όπως και να 'χει, τα ταξίδια σταλάζουν μέσα μας ομορφιά και η ομορφιά είναι ένας από τους τρόπους να ανατείλει το θεϊκό στη ζωή μας.