14 Σεπ 2009

Deja vu

Δεν αντέχω πια να το βλέπω να συμβαίνει. Είναι για μένα deja vu.

Η αρχή του κακού είναι συνήθως η ίδια για όλους: ανιχνεύεται σε μια ανάγκη, μια έλλειψη, κάτι το ανικανοποίητο μέσα μας. Ανιχνεύεται σε μια ζωή που δεν μας χωράει. Και δεν μας χωράει επειδή δεν την κοιτάζουμε στα μάτια. Επειδή άλλο έχουμε κι άλλο πιστεύουμε ότι θέλουμε. Επειδή θεωρούμε τις ευλογίες μας δεδομένες και θέλουμε πάντα κάτι παραπάνω, αντί να καθίσουμε να τις μετρήσουμε και να νιώσουμε ευγνωμοσύνη. Κι εκεί ακριβώς, σ’ αυτό μας το ανικανοποίητο, σ’ αυτό μας το έλλειμμα είναι που πατούν οι επιτήδειοι. Κι αρχίζει η εκμετάλλευση με μέσο την «πνευματικότητα».

Και ξαφνικά συναντάς κάποιον που σου λέει: είδα μέσα σου, είδα το είναι σου και ξέρεις τι; Είσαι αυτό το εξαιρετικό ή εκείνο το εξαιρετικό: η μετενσάρκωση της Ζαν ντ’ Αρκ, ας πούμε, ή κομμάτι από τη θηλυκή έκφραση της ακτίνας του αρχάγγελου Γαβριήλ. Σου δίνουν κι ένα «εσωτερικό» όνομα, «Ιωάννα» ή «Galactica», και ξέρεις τι γίνεται τότε; Αρχίζει το εγώ σου και φουσκώνει, φουσκώνει, φουσκώνει, και το έλλειμμα εξαφανίζεται από το οπτικό σου πεδίο γιατί ξαφνικά είσαι κάτι το ιδιαίτερο, κάτι το μοναδικό, είσαι επιτέλους κάτι.

Κι ο κάποιος που σου έχει δώσει το όνομα συνεχίζει. Σου δίνει «ασκήσεις», σε γεμίζει θεωρίες, σου χαϊδεύει το εγώ, σου λέει, σου λέει. Κι εσύ τον πιστεύεις όλο και πιο πολύ, γιατί εξαιτίας του σταμάτησες να βλέπεις το έλλειμμά σου, το έλλειμμά σου δεν υπάρχει πια, νομίζεις ότι το γέμισες μ' εκείνον ή με τα συναισθήματα που εγείρει μέσα σου, τα οποία είναι μερικές φορές ερωτικά και άλλες (στις πιο βαριές περιπτώσεις, σαν τη δική μου) αυτοθαυμασμού.

Και οι ρημάδες οι ασκήσεις «πνευματικού τύπου» είναι κι αυτές επικίνδυνες. Γιατί οξύνουν την αιτία που παρήγαγε το αρχικό έλλειμμα και η αιτία διογκώνεται, αναδύεται στην επιφάνεια και φωνάζει δυνατά, σαν να σε εκδικείται που τόσο καιρό την αγνοούσες. Οι ασκήσεις αυτές συνήθως προέρχονται από ολοκληρωμένα πλαίσια, π.χ. το πλαίσιο της γιόγκα, όμως ξεκόβονται από αυτά και παρουσιάζονται αυτόνομα, σαν κάτι αυθύπαρκτο. Όμως το πλαίσιο προστατεύει, το πλαίσιο είναι μια οικογένεια ή μια αγκαλιά που μέσα της βρίσκεις καταφύγιο. Χωρίς αυτό, οι ασκήσεις δεν έχουν έρεισμα, δεν έχουν βάση, ο σκοπός τους γίνεται αμφίβολος κι η πραγματοποίησή τους επικίνδυνη.

Κάπου εκεί θα είσαι τυχερός να μην φτάσεις στην τρέλλα. Να μην πιστέψεις ξαφνικά ότι κατάλαβες τα πάντα, ότι έγινες θεός ή θεά, ότι «έφτασες κάπου». Ή να μη γίνεις ουραγός και οπαδός αυτού του κάποιου που, για δικούς του σκοπούς (συνήθως σεξ, δόξα ή χρήμα), σ’ έμπλεξε στον δικό του φανταστικό κόσμο και στάθηκε η αφορμή να περάσεις όλη αυτή την περιπέτεια.

Το έχω δει το έργο. Και το χειρότερο δεν ήταν όταν ήμουν θύμα, αλλά όταν χρησιμοποίησα τις γνώσεις μου και την ιδιότητά μου για να χειραγωγήσω κάποιον και τις αποφάσεις του, όταν δηλ. έγινα θύτης. Μόλις συνειδητοποίησα τι έκανα (γιατί ο αρχικός μου σκοπός ήταν να τον «σώσω» τον άνθρωπο, ανάθεμά με), πρώτα τρόμαξα, μετά σιχάθηκα κι αμέσως σταμάτησα. Θα μπορούσα να είχα συνεχίσει, η φιλαυτία μου είχε χτυπήσει κόκκινο και το σώμα μου ήταν γεμάτο ενδορφίνες, λες κι είχα πάρει ουσίες. Ευτυχώς όμως συνήλθα. Κι αν γράφω εδώ είναι γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο.

Για να πω ότι η ζωή είναι ωραία έτσι όπως είναι. Ότι δεν χρειαζόμαστε πραγματικά το κάτι παραπάνω, αναγνώριση, επιβεβαίωση ή ό,τι άλλο. Έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε μέσα μας και γύρω μας. Δεν θα τα βρούμε σε μια ψεύτικη ταυτότητα, σε αγύρτικες υποσχέσεις και σε ανύπαρκτους έρωτες. Θα τα βρούμε εδώ και τώρα, σε τούτη ακριβώς τη στιγμή – φτάνει να πάψουμε να θέλουμε να την αλλάξουμε και να έχουμε το κουράγιο να τη δεχτούμε έτσι όπως έρχεται κι έτσι όπως είναι. Χωρίς να δίνουμε βάση στις ιστορίες και στα σενάρια που φτιάχνει το κεφάλι μας. Ναι, είναι παιδιά μας, αλλά δεν πρέπει να μας ορίζουν. Αυτό είναι ελευθερία.

12 σχόλια:

libero είπε...

Δηλαδή πριν ήσουν λάθος και τώρα σωστή; Πως το κατάλαβες; γιατί σε αυτην την ανάρτηση βλέπω πως πάλι προσπαθείς να "σώσεις" τους αναγνώστες. ;)

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω τι λέει η cleareaching, αλλά σκέφτομαι μια πιθανή απάντηση:

Αν έχεις δει κάτι απ'αυτά -σε ρόλο θύτη, θύματος ή παρατηρητή- τα αναγνωρίζεις. Αν δεν έχεις δει, είναι απλώς λόγια.
Πολύ αυστηρά μιλώντας, ναι, θα μπορούσε να λείπει και η τελευταία παράγραφος (ας μη "σώθεί" κανένας). Ο μάρτυρας, όμως, κάποιου γεγονότος δεν μπορεί παρά να κουβαλά και τα συμπεράσματα των εμπειριών του και να τα μεταφέρει.

Christina Linardaki είπε...

Σ' ευχαριστώ για τον έλεγχο, αγαπητέ μου libero. Στο ίδιο πνεύμα, θα μπορούσα να υποστηρίξω ότι κι εσύ με το ύφος που γράφεις φαίνεσαι σα να θέλεις να περνιέσαι για ανώτερος, αλλά δεν ξέρω τις προθέσεις σου κι αφού δεν τις ξέρω δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη. Δέχομαι μόνο την επίδραση των γραπτών σου πάνω μου, την οποία αντιλαμβάνομαι ως ευεργετική και γι' αυτό άλλωστε με ειλικρίνεια σε ευχαριστώ.

Αγαπητέ μου aerosol, ευχαριστώ για το σχόλιό σου, έτσι ακριβώς είναι. Πέραν αυτού, η τελευταία παράγραφος συνδέει (ελπίζω) τα προηγούμενα "ακατανόητα" ποστ μου με κάτι το απτό, με ένα παράδειγμα, γι' αυτό και την πρόσθεσα.:)

Lillian είπε...

καφέ?? :(
λ

Christina Linardaki είπε...

Ναι παιδί μου σε έχω υπόψη μου, μόλις καταφέρω να δημιουργήσω κάποιο κενό στη busy ζωή μου ως μαμάς, θα το κανονίσουμε!!!

libero είπε...

Ευεργετική??? Όχι ρε γμτ, θα πρέπει τώρα σταματήσω... :(

Ανώνυμος είπε...

Χριστίνα μου,
και λίγα λες για τους αγύρτες….. με έχει πιάσει μια άρνηση για όλα αυτά και όλο ανεβαίνει η οργή……… και όλο προσπαθώ να παραμείνω ψύχραιμη.

Ευτυχώς που υπάρχει η επιστήμη και ευτυχώς που έχουν γίνει μελέτες σχετικά με την λειτουργία του εγκεφάλου που όλοι μπορούμε να διαβάσουμε και να καταλάβουμε τι συμβαίνει με θεούς, δαίμονες, φως, σκάλες, άρματα, αγγέλους, αλήθειες κι όλα τα σχετικά.

Οι αγύρτες δεν διδάσκουν τίποτα, τον εγκέφαλο τον θεωρούν παρακατιανό, μιλούν μόνο για την καρδιά και την αγάπη….και έτσι η καρδιά και αλλιώς η καρδιά….και έτσι η αγάπη και αλλιώς η αγάπη….και είμαι, είσαι, είναι

Και τα τσάκρα…...
Αυτά τα τσάκρα πια τα έχουν κάνει κορδέλες και φοράνε το χρώμα που ταιριάζει με τα ρούχα τους σε κάθε έξοδο προς πνευματικά μονοπάτια.

Αι σιχτίρι επιτέλους


Θυμάμαι, κάπου είχα διαβάσει για τις έρευνες που έχουν γίνει στο θέμα διαλογισμός και τις αλλαγές που γίνονται στον εγκέφαλο κατά την διάρκειά του αλλά και μόνιμες εάν η άσκηση είναι μακροχρόνια. Να κοιτάξουμε και αυτό το κομμάτι Χριστίνα, θα το ψάξω και εγώ.

Την καλημέρα μου σε όλους
Ρούλα

Christina Linardaki είπε...

Κι εμένα η ίδια άρνηση με έχει πιάσει από καιρό... Είδες πώς είναι να το παρακολουθείς όλο αυτό από μέσα ή από κοντά; "Σκληρή αγάπη" (hard love) το λένε οι Αμερικανοί κι εννοούν ακριβώς τις δύσκολες καταστάσεις που γίνονται παράδειγμα ή πάθημα και μάθημα, αλλά αυτή η λέξη "μάθημα" είναι νεοεποχίστικη και αρχίζω να αναπτύσσω αλλεργία και σ' αυτή.

Ευτυχώς που υπάρχει η επιστήμη λέω κι εγώ (θυμάσαι μια κοπέλλα που έγραφε στο εσοτέρικα για την ανάγκη της επιστημονικής έρευνας και του πειράματος και την είχαμε πάρει οι περισσότεροι με τις πέτρες;), αλλά από την άλλη δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι και η επιστήμη είναι ακόμη στα σπάργανα, οπότε τι μας μένει; Το σωκρατικό "εν οίδα ότι ουδέν οίδα" μάλλον. Προσωπικά μου μένει μια ταπεινότητα, ότι δεν μπορώ να πω τίποτα με βεβαιότητα.

Όσο για τα υπόλοιπα, το φως (I gotta wear shades πια που είχε γράψει κι ο aerosol), την αγάπη (έλεος πλέον), την καρδιά, τα τσάκρας που τα έχουν κάνει καραμέλες... ε ναι, άι σιχτίρι. Οι άνθρωποι που δίνουν τέτοιες καραμέλες σε άλλους είναι επικίνδυνοι, τίποτε λίγοτερο απ' αυτό.

Να ψάξουμε προς όποια κατεύθυνση μπορούμε, συμφωνώ.

Φιλιά
Χριστίνα

Ανώνυμος είπε...

Καλημερα κοριτσια κ μπραβο σας. Αι σιχτιρι πραγματικα με αυτη την εμπορευματοποιηση της πνευματικοτητας κ της νεας εποχης, της αναληψης(!!!) της γης κ ολων οσων ειναι ετοιμοι να περασουν σε αλλη διασταση....!!!!!Ελεος πια!!!
Η ζωη ειναι ΕΔΩ, ειναι ΤΩΡΑ, κ εκει χρειαζομαστε βοηθεια να μπορεσουμε να την δεχτουμε με ολα οσα μας φερνει, καλα κ ασχημα.
Ρουλα μου το θεμα του διαλογισμου που αναφερεις παραπανω ειναι πολυ ενδιαφερον. Περιμενω τις αναρτησεις σας.
Με πολυ αγαπη,
Ευθυμια

Christina Linardaki είπε...

Και δεν είναι μόνο αυτά, Ευθυμία μου. Τώρα να δεις την έξαρση της αναβίωσης του "αρχαιοελληνικού πνεύματος" εν όψει των εκλογών και των προσδοκιών ορισμένων υποψηφίων...

Τι να πει κανείς δηλαδή (κι εγώ προσωπικά που είμαι φιλόλογος) για όλες αυτές τις ανυπόστατες ετυμολογίες, τις ηχητικές ομοιότητες που επικαλούνται, την υποτιθέμενη ιερότητα του ελληνικού αλφαβήτου που αποτελεί και καλά προσευχή, τους αριθμολογικούς/-σοφικούς υπολογισμούς που αποδεικνύουν τη συνάφεια εννοιών και όλα αυτά μαζί την ανωτερότητα γλώσσας και φυλής (εννοείται)!

Ακόμα και σε επίπεδο φυλής ψάχνουμε να βρούμε ταυτότητα εκεί που έχει μόνο χίμαιρες, αντί να δεχτούμε την κληρονομιά μας με το μεγαλείο που ήδη έχει (και το οποίο δεν έχει καμία ανάγκη από πλαστές προσθήκες) και να κάνουμε αυτό το ρημάδι το βήμα παρακάτω.

Ανώνυμος είπε...

Εχεις πολυ δικιο κοριτσι μου!
XXX

Ανώνυμος είπε...

Ναι Χριστίνα μου, δεν είχα αντιληφθεί αυτές τις καταστάσεις στην σωστή τους διάσταση. Όταν προσπαθεί κάποιος να σε χειραγωγήσει αυτό που κάνει είναι να μπαίνει στο σπίτι σου με κλωτσιές, που είναι αγαπητέ/ή μου το savoir vivre σου? Απέλαση που λέει και ο Αλέφαντος (αυτό το πήρα από τον γιο μου).

Ναι την θυμάμαι εκείνη την κοπέλα, είχε περάσει από το hard love που ανέφερες οπότε είχε τους λόγους της.

Οπωσδήποτε δεν μπορούμε να πούμε τίποτα με βεβαιότητα, εάν καταφέρουμε να κρατήσουμε μια ισορροπία στις πληροφορίες της επιστήμης και της μεταφυσικής και γίνουν οι ορθοί συνδυασμοί θα είναι καλό.

Γεια σου Ευθυμία μου, χαίρομαι που σου αρέσει το θέμα διαλογισμός. Έχω ένα ζήτημα με τον ελεύθερο χρόνο αλλά θα κάνω ότι είναι δυνατόν.

Τα φιλιά μου και στις δυο
Ρούλα