22 Ιαν 2010

Θρησκείες και Δυτικός πολιτισμός

Φυσικά, δεν μπορώ να μην αρχίσω με τον Χριστιανισμό. Νομίζω ότι ο Χριστιανισμός μέσα στον Δυτικό πολιτισμό αποτελεί παράδοξο, εξαιτίας βασικά της νουθεσίας "όποιος έχει δύο χιτώνες, να δώσει τον ένα στον αδελφό του". Όταν μια κοινωνία είναι καταναλωτική και έχει σαν στόχο την αποθησαύριση αγαθών, οποιαδήποτε παρόμοια νουθεσία πάει εξ ορισμού περίπατο. Τι είμαστε λοιπόν τελικά, χαρούμενοι Χριστιανοί ή χαρούμενοι καταναλωτές; Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, της εκκλησίας ως Α.Ε. συμπεριλαμβανομένης, σίγουρα το δεύτερο.

Κι ίσως επειδή υποσυνείδητα διαισθάνεται το παράδοξο, ο Δυτικός κόσμος τις τελευταίες δεκαετίες στράφηκε ανατολικά, αλλά όχι στην εγγύς Ανατολή (αφού μουσουλμανισμός και πολιτισμός δεν θεωρείται ότι συνάδουν), στην άπω. Έτσι έγιναν της μόδας έννοιες όπως το κάρμα, η μετενσάρκωση, οι "ενέργειες" κ.τ.ό., εκδρομές σε ινδικά άσραμ για διαλογισμό και ψώνια, power yoga στα γυμναστήρια και πάει λέγοντας. Με το να γίνουν της μόδας, αυτόματα μετατράπηκαν και αυτές σε καταναλωτικό αγαθό και η ουσία τους χάθηκε.

Πόσοι γνωρίζουν, για παράδειγμα, ότι το κάρμα, η μετενσάρκωση κλπ. είναι έννοιες του ινδουϊσμού και ότι ο βουδισμός δεν δέχεται καν την ύπαρξη της ψυχής; Σίγουρα πολύ λίγοι. Και πώς να το γνωρίζουν αφού μπήκαν όλα μαζί στο μπλέντερ και αποχυμώθηκαν ώστε να γίνουν εύπεπτα για τα αμάθητα δυτικά στομάχια; Μπορούμε πλέον να τα βρούμε και σε τιμή ευκαιρίας (εκπτώσεις γαρ): με έναν βούδα δώρο το αρωματικό στικ. Βοήθειά μας.

12 σχόλια:

libero είπε...

αναρωτιέμαι πως βλέπουν οι ανατολικοί την δικιά μας θρησκεία; Ειναι κι εκεί της μόδας, οι δυτικές θρησκείες;

Christina Linardaki είπε...

Και γιατί άραγε να είναι; Εκεί δεν περνάει ακόμη κρίση το "πνευματικό" κομμάτι - παρά μόνο σε χώρες που απαγορεύεται εντελώς η συναφής ενασχόληση, μια κατάσταση που συνήθως προκαλεί συσπείρωση, εδώ που τα λέμε.

libero είπε...

Τι είναι αυτή η πνευματική κρίση που περνάει ο δυτικός κόσμος (κι όχι τα άτομα που στέφεται προς τις ανατολικές θρησκείες);

Christina Linardaki είπε...

Kατ' αρχάς να πούμε ότι ο Δυτικός κόσμος περιλαμβάνει κατά βάση την Ευρώπη, την Αυστραλία και τη Β. Αμερική - γενικά τον "κόσμο των λευκών". Η πνευματική κρίση είναι αυτή που πάει αγκαζέ με την ηθική κρίση και γενικά με την απώλεια νοήματος ή, αν προτιμάς, την αναγωγή κάθε νοήματος σε κάποιο υλιστικό "ιδεώδες". Στις μέρες μας, οποιαδήποτε έννοια "κοινού καλού" έχει αντικατασταθεί από τον ατομικό χρησιμοθηρισμό και ωφελιμισμό. Οι κοινωνίες έχουν γίνει τόποι συγκατοίκησης ατομικιστών και έχουν πάψει να είναι συλλογικές κοινότητες. Υπό αυτή την έννοια, βέβαια, μιλάμε για τα άτομα που συναπαρτίζουν τον κόσμο. Όλα αυτά αντανακλώνται σε κάθε διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης - και την πνευματική, οδηγώντας σε κρίση.

Lillian είπε...

χαχα!!!!!!!!
back to the roots μπήπως βρεθεί η άκρη!
φιλιά
λ

Christina Linardaki είπε...

Λες;;; Μακάρι...

libero είπε...

επειδή ο κόσμος διαισθάνεται υποσυνείδητα το παράδοξο "καταναλωτική κοινωνία - δώσε τον δεύτερο χιτώνα" στρέφεται ανατολικά? Εκεί το παραπάνω δεν είναι πράδοξο?

Πάλι δεν κατάλαβα ποιοι στρέφονται ανατολικά, αυτοί που περνάν την ηθική κρίση (αυτοί δηλαδή που ζουν ανήθικα και υλιστικά π.χ. σε ένα ζευγάρι ο ένας κερατώνει τον άλλον, είναι ευτυχισμένοι, αλλά ο θεσμός του γάμου περνάει κρίση όχι τα άτομα )ή οι "συντηρητικοί" που διαπιστώνουν την κρίση των θεσμών - την ανηθικότητα.

Αλλά πάλι αν είναι συντηρητικοί, γιατί στρέφονται προς τις ανατολικές θρησκείες και όχι στην δική τους (στην περίπτωσή μας τον χριστιανισμό)? δεν είναι παράλογο? Ποιο είναι το σκεπτικό τους: πολλοί χριστιανοί είναι ανήθικοι, άρα όποιος είναι χριστιανός, είναι ανήθικος γι αυτό ας στραφούμε ανατολικά μην μας πάρει η μπάλα.
Αυτό όμως δεν το κάνουν οι συντηρητικοί - αθώοι - αξιοθαύμαστοι των ανατολικών χωρών. Αυτοί παραμένουν στα έθιμά τους.

Άρα βγαίνει το συμπέρασμα πως ούτε αυτοί είναι συντηρητικοί αλλά συμβάλλουν επίσης στον ηθικό ξεπεσμό της κοινωνίας.

Christina Linardaki είπε...

Συγχώρεσέ με βρε libero, μάλλον είναι θέμα ηλικίας (προσπαθώ πιο πολλά χρόνια από σένα να είμαι καλός πολίτης), αλλά δεν κατάλαβα τον συνειρμό σου.

Αυτό που υποστηρίζω είναι ότι ο δυτικός κόσμος έχει πτωχεύσει στο πνευματικό και ηθικό πεδίο αλλά και στο πεδίο της συλλογικότητας. Από αυτή την πτώχευση δεν τον προφύλαξε η θρησκεία του, η οποία αντιθέτως μάλλον την επέτεινε (την πτώχευση), πράγμα που είναι φανερό.

Αφού απογοητεύτηκε λοιπόν από τη θρησκεία του αλλά ταυτόχρονα εξακολουθούσε να νιώθει το έμφυτο στον άνθρωπο αίτημα για νόημα, διάφοροι επιτήδειοι του σέρβιραν σαν εναλλακτική λύση στην πνευματική (αλλά όχι κατ' ανάγκη και την ηθική ή τη συλλογική) ζωή του τις ανατολικές θρησκείες. Ή - πιο σωστά - ούτε καν σε αυτές αλλά ένα αυθαίρετο μίγμα που υποσχόταν ευημερία, αφθονία, έρωτα, ευτυχία, όλα τα ζητούμενα του δυτικού κόσμου.

Δεν ξέρω πού γίνεται αναφορά σε συντηρητικότητα μέσα σε όλα αυτά.

libero είπε...

όπου συντηρητικός = ο παραμένων στην θρησκεία του, όπως οι ανατολικοί λαοί που δεν στρέφονται προς την δυτική θρησκεία.

Δηλαδή Cleareaching λες, αυτοί που στρέφονται προς τις ανατολικές θρησκείες δεν συμβάλουν στην πνευματική πτώχευση. Προσπάθησαν με τον χριστιανισμό (τα ιερά βιβλία δηλαδή) αλλά ο άτιμος δεν τους προφύλαξε (δεν έβγαλαν χέρια και πόδια οι γραφές να τους σώσουν ) και στράφηκαν "αλλού".
και όπου "αλλού" = βιβλία, όχι παπαδαριό. Γι΄αυτό δεν νομίζω να γράφουν τα βιβλία που "ξελόγιασαν" τους απογοητευμένους δυτικούς.

Ο συνειρμός μου προσπαθεί να δώσει μια εξήγηση στην στροφή των δυτικών στην ανατολή χωρίς να τα φορτώσει σε διάφορους αόρατους επιτήδειους σερβιτόρους. ;)

Christina Linardaki είπε...

ΟΚ. Βεβαίως, δεν συζητάμε απλώς για βιβλία, αν και τα βιβλία σίγουρα συνετέλεσαν στον υπερθετικό βαθμό στη διαμόρφωση του νεοποχίστικου ρεύματος, γιατί για ολόκληρο ρεύμα μιλάμε. Και το ρεύμα απέκτησε φόρα κι άρχισε να ανακατεύει και στοιχεία εβραϊκά μέσα στο μίγμα και ξαφνικά το ρέικι γίνεται μέσα σ' ένα μέρκαμπα και όλο αυτό μαζί προετοιμάζει για την ανάληψη στην άλλη διάσταση που θα γίνει το 2012, σύμφωνα με το ημερολόγιο των Μάγιας. Έχει χαθεί η μπάλα, καταλαβαίνεις;

Για μένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η προσπάθειά μας να βρούμε νόημα στη ζωή και τον κόσμο - οποιοδήποτε, απ' όπου κι αν προέρχεται. Και φυσικά η εκμετάλλευση του ενδιαφέροντος αυτού, που είναι σημάδι των καιρών μας.

libero είπε...

Καλά, το νόημα της ζωής είναι είναι λίγο δύσκολο να βρεθεί, :D αλλά ποιος είπε με τα ρείκια και τις γιόγκες βρίσκεις το νόημα της ζωής. Τόσους αιώνες ασχολούνται οι ανατολικοί με αυτα χωρίς να μάθουν τίποτα, και έρχονται τώρα οι δυτικοί να τους μάθουν, διαβάζοντας τις μεταφράσεις μερικών βιβλίων τους;

Christina Linardaki είπε...

Έλα μου ντε...