10 Αυγ 2016

Ειρήνη στη θέση της αλήθειας

Το Τάο διδάσκει την αβλάβεια. Έτσι, αυτός που το ακολουθεί δεν αγωνίζεται. Το έργο του είναι η ειρήνη.



Προτού ξεκινήσω να γράφω αυτή την ανάρτηση, ανέτρεξα στα κείμενα με ετικέτα "προσωπική αλήθεια", ίσως γιατί σήμερα, περίπου επτά χρόνια αργότερα, η αλήθεια, τόσο σε γενικότερους όρους όσο και σε προσωπικούς, είναι κάτι που έχω αμετάκλητα απωλέσει.

Σκέφτομαι τώρα ότι το 2009 έγραφα προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι μπορεί να συγκροτηθεί ένας κόσμος με νόημα, με αρχή, μέση και τέλος. Προσπάθησα ειλικρινά τότε. Όμως, επτά χρόνια μετά, παρά τους πύρινους λόγους του 2009 και την ειλικρινή πίστη μου σε αυτούς, διαπιστώνω ότι δεν ήταν αρκετοί για να με κρατήσουν στον δρόμο.

Και να που σήμερα αισθάνομαι χαμένη. Χωρίς πυξίδα, χωρίς χάρτη, χωρίς αλήθεια. Ακόμη και να ήθελα να επιστρέψω, δεν θα μπορούσα να βρω τον τρόπο. Η ζωή μου γέμισε από εξωτερικότητες, πολλές από αυτές επιφανειακές, ανούσιες και ματαιόδοξες. Είχα λαμπρές στιγμές τα τελευταία χρόνια, το αναγνωρίζω. Μου κόστισαν όμως την επαφή με κάτι πιο ευγενικό, πιο αυθεντικό και πιο σπουδαίο.

Εσωτερικές συγκρούσεις για διάφορους λόγους (τον σημαντικότερο τον λένε: ζωή), μια χρόνια και ασταθής κατάσταση με την υγεία μου που δεν αποκρίνεται καλά ούτε σε ορθόδοξες ούτε σε εναλλακτικές μεθόδους ίασης, η ανησυχία για  ένα βουνό πράγματα. Αυτά χαρτογραφούν τη σημερινή μου πραγματικότητα και με έχουν απορροφήσει σε μια κατάσταση διαρκούς αυτοβασανισμού, από τον οποίο η δυνατότητα απεμπλοκής φαντάζει επί του παρόντος αδύνατη.

Τι θα φέρει το αύριο; Είμαι σίγουρη ότι δεν θα φέρει αλήθεια, ελπίζω όμως να είναι σπλαχνικό και να φέρει υγεία και ειρήνη...

Δεν υπάρχουν σχόλια: