3 Οκτ 2008

Το εργαστήριο της ζωής

Σύμφωνα με τις διδασκαλίες της Νέας Εποχής, μπορούμε να ζητήσουμε να πραγματοποιηθούν οι ευχές και τα όνειρά μας κι αυτό θα γίνει, μια και είμαστε άμεσοι συνδημιουργοί. Ίσως αυτό πράγματι να συμβαίνει σε κάποιο επίπεδο, στο γήινο υλικό πεδίο όμως αυτό που πραγματικά χρειάζεται να κάνουμε είναι να αναλάβουμε δράση. Το όραμα είναι πολύτιμος σύντροφος οποιασδήποτε προσπάθειας, δεν μπορεί όμως να αντικαταστήσει την απαιτούμενη προσωπική εργασία. Όταν αποφασίσουμε τι ακριβώς επιθυμούμε και αναλάβουμε την εσωτερική δέσμευση να το επιτύχουμε, ξεκινάμε ένα διάλογο με το σύμπαν. Εισάγουμε την επιθυμία μας στο σύμπαν, το οποίο στη συνέχεια κομίζει στη ζωή μας ευκαιρίες ώστε να πραγματοποιήσουμε το όνειρό μας.

Μολονότι όλοι μας έχουμε όνειρα, οι περισσότεροι δεν έχουμε το σθένος να δραπετεύσουμε από τις εσωτερικές μας φυλακές (φόβους, ανασφάλειες,...) ώστε να κάνουμε να συμβούν πράγματα στη ζωή μας. Προτιμούμε να μένουμε στην ασφάλεια του κελιού μας κι από κει να ονειρευόμαστε, περιμένοντας και παρακολουθώντας. Και μερικές φορές η αναμονή είναι πράγματι ό,τι καλύτερο μπορεί κανείς να κάνει, εντέλει όμως δεν είναι παρά μια ακόμη φάση που πρέπει να ξεπεράσει προκειμένου να δημιουργήσει την ίδια τη ζωή του.

Το δυσκολότερο μέρος ενός οράματος αποκαλύπτεται όταν το φέρνουμε στο εργαστήριο της ζωής. Το αποτέλεσμα του πειράματος (από το αρχ. ρήμα πειρώμαι=προσπαθώ) μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικό απ' αυτό που είχαμε αρχικά κατά νου ή να είναι η αποτυχία. Η ανάγνωση βιογραφιών ανθρώπων που κατάφεραν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους αποκαλύπτει πολλές τέτοιες ιστορίες. Αποκαλύπτει όμως κυρίως τη σκληρή δουλειά που επένδυσαν, την ανάληψη δράσης και την επιμονή τους...

2 σχόλια:

Spy είπε...

Κάποιος είχε πει κάποτε:
"Μερικοί άνθρωποι αρπάζουν από τα μαλλιά, μόνο τις ευκαιρίες που φοράνε περούκα..."
Εγώ θα το προεκτείνω και στο κυνήγι των ονείρων.
Το μόνο με το οποίο δεν ξέρω αν μπορώ να συμφωνήσω μαζί σας, είναι αυτό με το σύμπαν, μιας και δεν πολυπιστεύω τόσο στις δυνάμεις του, όσο στη δύναμη του ανθρώπινου νου.

Καλημέρα σας.

Christina Linardaki είπε...

Κι όμως αγαπητέ. Είναι όπως όταν σκουντήξετε ένα ποτήρι νερό από το τραπέζι. Το ότι θα γίνει χίλια κομμάτια στο πάτωμα είναι, πιστεύετε, κάτι που κάνατε αποκλειστικά εσείς; Μα όχι. Εσείς απλώς εισαγάγατε ένα αντικείμενο στο πεδίο μιας (συμπαντικής) δύναμης, της δύναμης της βαρύτητας. Η συνέργεια της δικής σας πράξης και της δύναμης αυτής έφερε το αποτέλεσμα. Το ίδιο συμβαίνει με όλα τα πράγματα, δεν θέλω να σας κουράσω με βαρετές λεπτομέρειες κβαντικής φυσικής.

Καλημέρα, καλή εβδομάδα!