7 Νοε 2008

Hyperreal

Τελικά η ζωή είναι ωραία. Στην υπερπραγματικότητα του διαδικτύου, οι blogger που έχω επιλέξει να συνδιαλέγομαι γίνονται οι φίλοι που μου κρατούν παρέα μια κουραστική μέρα στο γραφείο και μετά. Με βάζουν να σκεφτώ πάνω στις σκέψεις τους και μου χαρίζουν στιγμές ομορφιάς εκεί που δεν το περιμένω.

Ο Spy (InnerScapes) σήμερα περιέγραφε μια στυγνή δολοφονία για το αυτονόητο και την επόμενη στιγμή έβαζε μια γυναικεία - μητρική σχεδόν - φωνή να λέει κάτι που με άγγιξε για λόγους που χάνονται στους δαιδάλους του ασυνειδήτου. Το κάνει συχνά αυτό ο Spy και μάλιστα με μια ανάλαφρη pop διάθεση που με ανεβάζει αλλά και με μια ευαισθησία που με συγκινεί.

Ο aerosol πάλι ακολουθεί άλλες γραμμές. Περιγράφει τη ζωή με διεισδυτική ματιά και προσπαθώ πάντα να τον κάνω να πει αυτό το κάτι παραπάνω που θα βαθύνει τη συζήτηση. Θέλω πάντα να πηγαίνει η συζήτηση, η οποιαδήποτε συζήτηση, ένα βήμα πιο πέρα, να αγγίζει, να θωπεύει όσο πιο πολύ γίνεται αυτό που όλοι βλέπουν αλλά πολλοί δεν παρατηρούν και κάποιοι δεν έχουν σκεφτεί πώς να περιγράψουν. Είναι φιλαράκι μου από παλιά ο aerosol, από τότε που συζητούσαμε σε κάποιο φόρουμ. Οι συζητήσεις μαζί του έχουν άλλο επίπεδο, άλλον αέρα και συχνά έλκει εφάμιλλους συζητητές. Είναι λαγωνικό, ψυχανεμίζεται πράγματα, ανατέμνει το αναγκαίο και το εφικτό και ξετρυπώνει διαμάντια.

Από το blog του γνώρισα τον aufheber (through the looking glass), υποψήφιο δικτ(δ)άτωρ φιλόσοφο, ο οποίος μιλά με την εσωτερική μου φωνή και η συνδιαλλαγή μαζί του είναι κι αυτή ωραία: όμορφη γλώσσα, όμορφα νοήματα, πολυεπίπεδες αναφορές. Μια λέξη κρύβει μέσα της δεκάδες θεωρίες, τη γοητευτική εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης.

Κάπως έτσι είναι η ζωή μου ολόκληρη. Λίγο από αυτό, λίγο από εκείνο και από τ' άλλο. Χαίρομαι να είμαι πολλά πράγματα ταυτόχρονα, να μπορώ να αγκαλιάζω πολλαπλές εκδοχές και να είμαι πάντα εγώ. Ίσως κάπου να χάνω την αίσθηση του εγώ και να μεγαλώνω τόσο που να χωράω και άλλους ανθρώπους, να υιοθετώ τη φωνή τους και να μην ξέρω πια πού τελειώνει η δική τους σκέψη και πού αρχίζει η δική μου. Είναι κάτι που θεωρώ προσωπική εξέλιξη. Ευχαριστώ.

3 σχόλια:

Spy είπε...

Η τελευταία σας παράγραφος είναι κάτι που με εκφράζει απόλυτα, και ήθελα απλά να το μοιραστώ αυτό μαζί σας.
Σας ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Με κάνατε να κοκκινήσω!
[Ευχαριστώ]

Christina Linardaki είπε...

Παρακαλώ, την αλήθεια (μου) είπα μόνο.