Ζιζάνια

Ως ζιζάνια, με απλά λόγια, θεωρούμε τα φυτά που φυτρώνουν εκεί που δεν τα σπέρνουν - ή, έστω, εκεί που δεν τα θέλουν. Τα ζιζάνια τείνουν να αψηφούν τα σχέδια των κηπουρών για έναν τέλεια οργανωμένο κήπο - κι εκείνοι σε αντάλλαγμα τους κηρύττουν τον πόλεμο. Είναι ενδιαφέρον να σκεφτούμε, ωστόσο, ότι ένα φυτό θεωρείται ζιζάνιο ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο θα βρεθεί. Για παράδειγμα, το άνθος του αγριοραδικιού είναι ζιζάνιο για έναν φροντισμένο κήπο, όμως στον αγρό είναι απλά άλλο ένα όμορφο αγριολούλουδο. Και - πέρα απ' όλα τα άλλα - περιέχει πολλές θεραπευτικές ουσίες και βιταμίνες.

Στη φύση δεν υπάρχουν ζιζάνια, αφού την εικόνα υφαίνει η ίδια αφήνοντας χώρο για κάθε μορφή ζωής. Ο σχεδιασμός είναι μακρόπνοος και η ισορροπία εξασφαλισμένη - χωρίς καμία ανάγκη ανθρώπινης εποπτείας. Ακόμη κι αν κάποιο φυτό κυριαρχήσει σε ένα τοπίο, εν τέλει η παρουσία του θα φτάσει στο ζενίθ της και μετά θα αρχίσει να φθίνει, παραχωρώντας τον χώρο σε άλλα είδη που θα γεννηθούν εκεί και θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο. Τα ζιζάνια που εμφανίζονται στους κήπους μας υπακούουν στην ίδια φυσική παρόρμηση: έρχονται να μας υπενθυμίσουν πως είναι δυνατό να υπάρξουν παρά τις προθέσεις μας και πως όλα, ακόμη και η ίδια η ζωή, είναι προσωρινά.

Την επόμενη φορά που θα δείτε ένα ζιζάνιο, ίσως θελήσετε να το παρατηρήσετε, να μάθετε το όνομά του, τις συνήθειές του και τις πιθανές του χρήσεις. Αντί να το βλέπετε σαν έναν ανεπιθύμητο εισβολέα, ίσως καταφέρετε να το δείτε σαν ένα θεραπευτή που προσφέρει τα φύλλα του για ένα ιαματικό τσάι ή μια νόστιμη σαλάτα. Κι αν το κοιτάξετε με ακόμα περισσότερη τρυφερότητα, ίσως καταφέρετε να δείτε έναν αγγελιαφόρο της φύσης που ήρθε να μας υπενθυμίσει ότι, ακόμη και στις πιο προσεκτικά ελεγχόμενες συνθήκες, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε εντελώς τη βούλησή της.