22 Φεβ 2009

Πνοές

Καθώς εισπνέουμε και εκπνέουμε, ερχόμαστε σε επαφή με μια πανίσχυρη ζωογόνο δύναμη, τον αέρα: τον νιώθουμε να γεμίζει τους πνεύμονές μας και μετά τον αποδίδουμε πίσω, για να αναμιχθεί ξανά με την πνοή της υπόλοιπης φύσης.

Πόσες φορές δεν χάιδεψε ο άνεμος το δέρμα μας, ανακάτεψε τα ρούχα μας ή έπαιξε με τα μαλλιά μας! Ακόμη περισσότερες μετέφερε ένα αγαπημένο γέλιο, ένα τραγούδι ή ίσως απλά τους ίδιους του τους ψιθύρους καθώς πέρασε ανάμεσα από δέντρα ή ταξίδεψε στα τοπία. Τον είδαμε να στριφογυρίζει χρυσοκίτρινα φύλλα, γεμίζοντας το οπτικό μας πεδίο με τα χρώματα του φθινοπώρου, και να επιτρέπει στα πουλιά να γλιστρούν πάνω του δημιουργώντας υπέροχες χορογραφίες. Τον είδαμε να ανεμίζει σημαίες, να φέρνει στα ρουθούνια μας τη θαλασσινή αύρα, όμορφες μυρωδιές από αγαπημένα φαγητά ή τις λεπτές ευωδίες των λουλουδιών. Τον ακούσαμε να μεταφέρει το ζουζούνισμα των κατοίκων ενός λιβαδιού που μόλις ξύπνησαν την άνοιξη.

Ξέρουμε ότι είναι τόσο δυνατός ώστε να προκαλέσει απίστευτο βουητό και να εμποδίσει κάθε άλλον ήχο να φτάσει στα αυτιά μας, αφήνοντάς μας μόνους με τον χτύπο της καρδιάς μας. Ξέρουμε ότι με μια απαλή πνοή του μπορεί να στείλει τους ταξιδιώτες σε μακρινούς προορισμούς και τα αερόστατα σε μεγάλα ύψη. Ξέρουμε ότι μπορεί να προκαλέσει τυφώνες και ανεμοστρόβιλους που θα κοστίσουν ζωές και περιουσίες. Δεν παύουμε όμως να του εμπιστευόμαστε τη φωνή μας και όλα όσα ευχόμαστε ή προσευχόμαστε και να είμαστε βέβαιοι ότι θα τα οδηγήσει με ακρίβεια στους σωστούς αποδέκτες.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να λοιπον που το κειμενο σου τραβηξε μια πνοη που γνωριζεις απο παλια!!:)

Christina Linardaki είπε...

Πολύ χαίρομαι, αν έβαζε και υπογραφούλα η πνοή από τα παλιά, θα μου έδινε την ευκαιρία να χαρώ πολύ περισσότερο...