Μικρή ανθολόγηση

από την ομαδική συλλογή "Τετραπληγία" (εκδόσεις Ατέρμονο, Αθήνα 2011) την οποία μου χάρισε ένας από τους τέσσερις δημιουργούς της, ο Γιώργος Καραντώνης. Αφού ολοκλήρωσα την... τριλογία της ευθύνης (τις τρεις τελευταίες αναρτήσεις μου), καιρός για λίγη ποίηση!

1. Γιάννης Δημητρόπουλος:

Παγίδα
Τα πέταλα αυτομόλησαν για άλλες ιδιότητες
απέκτησαν, λένε, δαγκάνες.
Σκέψεις στα χείλη ενός ψαριού
που μόλις δάγκωσε το αγκίστρι.
Θύμησες κακές, τότε που διένυα μέσα μου πολύ θεριό
και τους ανθρώπους τους έβλεπα με βλέμμα γαμψό.

**

Νίκες, νίκες και να θρίαμβοι
και να θεοί καρφιτσωμένοι στο πέτο
και να θεοί να πέφτουν στα πόδια σου
και δόστου βραβεία και τίτλους και περγαμηνές
και πάλι νίκες και θρίαμβοι θεοί περίσσευμα στις αμασχάλες
μα η αθανασία δεν ζυγώνει.


2. Γιώργος Καραντώνης:

Θερινό κουαρτέτο Ι
Ξανά η θάλασσα.
Τα καράβια - σαν όνειρα βαριά - δεμένα στα μουράγια.
Πάνωθέ τους τ' αθώα σύννεφα κι ο ουρανός αδάκρυτος.
Χωρίς τύψεις η μέρα διαβαίνει.

Θερινό κουαρτέτο IV
Αποσταμένο απόγευμα
μ' ένα διάφανο θάνατο διάχυτο στην ατμόσφαιρα
στριμώχνονται τα σύννεφα στον ουρανό
θα βρέξει
στριμώχνονται οι λέξεις στο μυαλό
θα γράψω
ένα ποίημα αλμυρό απ' το αλάτι της μνήμης.

Two greeklish poems
Ακρόπολις
Akropolice.

**

Μάνι μάνι
money money.


3. Δημήτρης Κουταρέλλης

Εικοτολόγιο
Το πουλί με τη μακριά μύτη λέγεται πτηνόκιο.
*
Κανιβαλκάνια.
*
Έντγκαρ Άλλαν Πόετ.
*
Ο πατέρας στο γιο: Τι θα γίνω άμα μεγαλώσεις;
*
Απένταρος, το αντίθετο του απέραντου.


4. Μανόλο

Επεισόδιο
Πίσω από τον καθρέφτη
που κοιτάζεις το πρόσωπό σου
βρίσκεται ο τοίχος
που δεν μπορείς να σπάσεις.

Απίθανο
Όποια λέξη κι αν γράψω
πάνω στο χαρτί σχηματίζεται η μορφή σου.