30 Ιουν 2011

Πανεπιστημίου μία μέρα μετά

Έβλεπα χθες βράδυ, όπως όλοι μας, τα δελτία ειδήσεων και δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Γιατί τόση λύσσα ξαφνικά η αστυνομία; Γιατί τόσο εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων; Και γιατί έξω ο κόσμος να καίγεται και οι 300 μέσα να μην παίρνουν χαμπάρι;

Στο δελτίο του Alter προβλήθηκε βίντεο με αστυνομικούς που προσπαθούσαν να προστατεύσουν ή να φυγαδεύσουν κουκουλοφόρους. Τυχαίο; Δε νομίζω… Αρκετά έκαναν υπομονή, όπως φαίνεται, με τους αγανακτισμένους. Καιρός να δείξουν σε όλους πού ζούμε πραγματικά. Σε χούντα, κύριοι, σε χούντα. Αν μας είχε μείνει και η παραμικρή αμφιβολία, χθες διαλύθηκε κι αυτή.

Σήμερα το πρωί η Πλατεία Κοραή και το κομμάτι της Πανεπιστημίου που περπάτησα μέχρι να έρθω στη δουλειά μου θύμιζαν βομβαρδισμένη πόλη. Πέτρες, υπολείμματα από μολότωφ, σπασμένα τζάμια, καμμένα σκουπίδια. Δεν ξέρω αν τα δάκρυα που πλημμύρισαν τα μάτια μου ήταν από τα υπολείμματα των χημικών στον αέρα ή από την οργή που στάθηκε σαν κόμπος στον λαιμό μου, αλλά ξέρω ότι αυτό που έγινε χθες στην Αθήνα ήταν τουλάχιστον απαράδεκτο.

4 σχόλια:

Christina Linardaki είπε...

Για να πούμε και του στραβού το δίκιο από την άλλη, δικτατορία είναι και η κατάληψη των καταπελτών των πλοίων με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αποπλεύσουν. Μία ρημάδα πλουτοπαραγωγική πηγή έχει μείνει σ' αυτή τη χώρα, ο τουρισμός, να την καταστρέψουμε κι αυτή;

ΑΙΘΗΡ είπε...

Χούντα σκέτη, όπως το είπες! Ήταν εκεί μια παρέα φίλων μου και είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό. Τα δακρυγόνα έπεφταν βροχή στους "αγανακτισμένους" και οι κουκουλοφόροι δρούσαν ανενόχλητοι! Είναι λυπηρή η κατάντια αυτής της χώρας...

ixnilatis είπε...

Κάποια μέρα οι Αγανακτισμένοι θα γίνουν ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ...

Christina Linardaki είπε...

Αμήν και πότε...