Πολιτισμικές διαφορές

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με έλκει έτσι δυνατά προς τις βόρειες χώρες. Ίσως το ότι μου φαίνεται τόσο αδιανόητη η παντελής έλλειψη φωτός τους χειμερινούς μήνες, ώστε φαντάζει μυστηριακή. Έχω τόσο πολύ συνηθίσει το εκτυφλωτικό καλοκαιρινό φως της Ελλάδας που κάνει τις γραμμές να προβάλλουν σκληρές και αδυσώπητες, που μου είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσω ή έστω να φανταστώ έναν κόσμο κατά κύριο λόγο σκοτεινό, όπου οι γραμμές είναι θολές κι αδιόρατες, ανακατεμένες ίσως μεταξύ τους. Έναν κόσμο που κατ’ ανάγκη φωτίζεται διαρκώς από λαμπτήρες - κόσμο τεχνητού φωτός και άρα τεχνητής μαγείας. Πού χώρος για ιερότητα εκεί πάνω - το ιερότερο ίσως στοιχείο των χωρών αυτών είναι το Βόρειο Σέλας: αντιφεγγίζει πάνω στο απέραντο λευκό χιόνι που ακουμπά πάνω στην ατελείωτη μαύρη νύχτα, την ώρα που στα εικονίσματα μιας κατάλευκης εκκλησιάς σε κάποιο νησί του Αιγαίου, οι άγιοι εξαϋλώνονται μέσα στις σκιές που ρίχνει πάνω τους το καντήλι. Απλές πολιτισμικές διαφορές ή λαοί με τόσο διαφορετικά βιώματα που ίσως δεν θα μπορέσουν ποτέ να συναντηθούν;