Στο Μουσείο Μπενάκη, κτήριο Βασ. Σοφίας, 2ος όροφος.
Αντιγράφω από το εισαγωγικό κείμενο στην έκθεση: "Αυτό που μπορεί αρχικά να ήταν μια νοσταλγική και ίσως ακόμα και μια ρομαντική αντίληψη της επιστροφής στις ρίζες της οικογένειάς του, τελικά οδήγησε τον Μάνο στα απομακρυσμένα χωριά και νησιά της Ελλάδας, όπου αντιμετώπισε μια εικόνα φτώχειας, απομόνωσης και βαθιά ριζωμένων παραδόσεων. Ακολούθησε τους αμετάβλητους κύκλους του μόχθου, των κακουχιών, της χαράς, της γιορτής και της τελετουργίας του θανάτου και μέσα από αυτά επέλεξε ένα μωσαϊκό ζεστής ανθρωπιάς και βυθισμένης στο σκοτάδι παρηγοριάς. Πρόκειται για έναν ποιητικό μετασχηματισμό της καθημερινής και μερικές φορές σκληρής ζωής, σε μαγικές εικόνες. Με ενδοσκόπηση και ταπεινότητα επιτρέπει στους πρωταγωνιστές του να αποκαλυφθούν, και με το πάτημα του κλείστρου και τις κλασικές του συνθέσεις μας οδηγεί σε καθολικές αλήθειες και έννοιες."
Όσοι επιστρέψατε ή δεν έχετε φύγει ακόμη, αξίζει να επισκεφθείτε την έκθεση αυτού του πολύ καλού Ελληνοαμερικανού φωτογράφου που απαθανάτισε το διάστημα 1961-1964 την Ελλάδα της υπαίθρου με τρυφερότητα κι ευαισθησία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου