Mission impossible

Πολλοί άνθρωποι περνούν τη ζωή τους με μια αίσθηση “αποστολής”, ότι δηλ. έχουν να εκπληρώσουν κάποια αποστολή και ότι αυτός είναι ο λόγος που ήρθαν σ' αυτόν τον κόσμο. Εξυπακούεται ότι όσο πιο βαρύγδουπη και δύσκολη είναι αυτή η αποστολή, τόσο το καλύτερο. Δεν ξέρω σε ποιο ακριβώς εξελικτικό στάδιο προσκολλάται στον άνθρωπο αυτή η ιδέα (θα έλεγα πλάνη, αν δεν απεχθανόμουν τη φόρτιση που έχει αποκτήσει ο όρος σε διάφορα πλαίσια) – ίσως του δημιουργείται πολύ νωρίς με την ανάγνωση παραμυθιών που προβάλλουν σούπερ ήρωες και υπόσχονται στο παιδί την επανεγκατάστασή του στον θρόνο ή αλλιώς στο κέντρο του κόσμου των μεγάλων.

Όπως και νά'χει, αυτή η αίσθηση της αποστολής δεν είναι παρά μια μάσκα που κρύβει την απαξίωση του εαυτού, κρύβει δηλαδή το γεγονός ότι δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, ότι νιώθουμε πως δεν αξίζει και έτσι πρέπει να του προσδώσουμε νόημα και αξία, να τον κάνουμε να νιώσει ότι έχει έναν ανώτερο και απώτερο σκοπό. Το αν θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του αυτομαστιγωνόμενος, σε περίπτωση που δεν τα καταφέρει, ή μέσα σε έπαρση, σε περίπτωση που θεωρήσει ότι κατάφερε κάτι, λίγο μας νοιάζει. Λίγο μας νοιάζουν επίσης τα ζωντανά παραδείγματα ανθρώπων και λαών απ' όλες τις εποχές που ενέδωσαν σ' αυτήν την υστερία με καταστρεπτικές συνέπειες. Άλλωστε όλα τα φάρμακα, και το παυσίλυπο μέσα σ' αυτά, έχουν τις παρενέργειές τους...

Στην πραγματικότητα, όμως, δεν υπάρχουν αποστολές που έχουμε να εκτελέσουμε. Το δυσκολότερο πράγμα του κόσμου είναι να ζήσουμε χωρίς τέτοια δεκανίκια: να ζήσουμε απλά, να νιώσουμε ένα με τη ζωή και με τον κόσμο, να νιώσουμε ότι αξίζουμε την ομορφιά της φύσης που μας περιβάλλει, ότι αξίζουμε τις μικρές και τις μεγάλες χαρές, ότι αξίζουμε την ευτυχία. Να νιώσουμε ότι αξίζουμε να ζούμε γι' αυτό που είμαστε, έτσι όπως είμαστε, χωρίς μετατροπές.

ΥΓ. Κανείς δεν μπορεί να συναντήσει τον κόσμο, αν πρώτα δεν έχει συναντήσει τον εαυτό του (και αποδεχθεί το εγώ του). Κι αυτό φαίνεται, γιατί αντανακλάται στον τρόπο σκέψης του: έχει διαμορφώσει μια ενιαία κοσμοθεωρία, χωρίς φαντάσματα, απ' όπου πηγάζει ο τρόπος ζωής του και, αναπόφευκτα, όλες του οι απόψεις. Δεν προβάλλει σκόρπιες απόψεις χωρίς συνοχή, που παραπέμπουν σε αντιφάσεις και κατακερματισμένα πεδία σκέψης. Αυτό με αφορμή την ανταλλαγή απόψεων στο forum του Esoterica.