15 Σεπ 2008

Φεστιβάλ αγγέλων

Έλαβα πρόσφατα μια πρόσκληση για το Φεστιβάλ αγγέλων που θα διεξαχθεί στις 28 Σεπτεμβρίου σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας. Η πρόσκληση υπόσχεται ότι στα βιωματικά σεμινάρια που θα λάβουν χώρα κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, θα μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε με τους αγγέλους (ιδίως της Νέας Εποχής, όπως τονίζεται, φαντάζομαι πως πρόκειται για καινούρια φουρνιά αγγέλων), να εφαρμόσουμε ειδικές αγγελικές τεχνικές, να μάθουμε να οργανώνουμε τον χώρο μας μέσω των αγγελικών ενεργειών και άλλα πολλά. Θα γίνουν θεραπείες, τσάνελλινγκς, πράγματα και θάματα...

Μέχρι πρότινος γνώριζα για το φεστιβάλ μπύρας, το φεστιβάλ κρασιού, το φεστιβάλ κινηματογράφου. Για φεστιβάλ αγγέλων πρώτη φορά ακούω. Λες και οι άγγελοι είναι καταναλωτικό είδος προς δοκιμή ή προς αξιολόγηση. Ωστόσο είμαι σίγουρη πως το συγκεκριμένο φεστιβάλ θα έχει μεγάλη συμμετοχή.

Η θρησκεία των αγγέλων ανθούσε στην ευρύτερη ελληνική επικράτεια επί αιώνες. Επρόκειτο για κάτι που ενέπλεκε κατάνυξη και σεβασμό πέρα από την - καθ' όλα σεβαστή - ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει στο θαύμα ή στην άνωθεν προστασία. Αυτό εδώ το φεστιβάλ, όμως, είναι άλλη υπόθεση. Είναι ένα ακόμη μαγαζάκι της Νέας Εποχής, όπου οι κάθε λογής "φωτισμένοι" εμποράκοι θα απλώσουν την πραμάτεια τους, πουλώντας την παρηγοριά σε λαμπερό περιτύλιγμα, βαφτίζοντάς την φώτιση, καθοδήγηση ή ό,τι άλλο. Στην καλύτερη περίπτωση είναι οι ίδιοι αφελείς, στη χειρότερη αδίστακτοι κυνηγοί της δόξας, του πλούτου ή του σεξ (όχι σ' αυτή τη σειρά κατ' ανάγκη).

Μολονότι κάποτε δίσταζα να μιλήσω ανοικτά για όλα αυτά, σκεπτόμενη πως ίσως κάποιοι άνθρωποι που χρειάζονται απεγνωσμένα παρηγοριά, τη βρίσκουν σε τέτοια μέρη, πλέον είμαι βέβαιη πως η ζημιά που εντέλει τους γίνεται είναι πολλαπλάσια από το πρόσκαιρο όφελος. Γιατί, όταν κάποτε αντιληφθούν την κοροϊδία, θα έχουν χάσει την πίστη τους στον ωφελιμότερο τρόπο που θα μπορούσαν να βρουν για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους: την πνευματικότητα.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έτσι νόμιζα και εγώ….

Χριστίνα μου δυστυχώς δεν θέλουν να ξέρουν αυτό που λες.
Θέλουν να πάνε στους αγγέλους, να τους πουν μέσω τσάνελλινγκ πόσο πνευματικοί είναι, πόσο η ζωή τους έχει αδικήσει, πόσο ιδιαίτερα είναι τα χαρίσματά τους….

Θα σου πω τι λέω και ακολουθώ τώρα
«Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς εν τοις πόσιν αυτών και στραφέντες ρήξωσιν υμάς»

Είναι κάπως ωμό αλλά τι να κάνουμε σκληρή τύχη που λέει και ένα αγαπημένο πρόσωπο.
Και όπως έλεγε η Μήτση Κωνσταντάρα σε μια παλιά ελληνική ταινία
«άτιμη ζωή, που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις»

Christina Linardaki είπε...

Σαφώς οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε τέτοιες εκδηλώσεις, το κάνουν επειδή διαπιστώνουν κάποιο έλλειμμα μέσα τους. Νομίζω ότι μπορεί κανείς να τους εντάξει σε δύο διαφορετικές κατηγορίες: η πρώτη αφορά όσους βίωσαν κάποια τραγωδία και προσπαθούν να βρουν απαντήσεις, η δεύτερη όσους, όπως λες, θέλουν να ξεχωρίσουν, επειδή ενδόμυχα πιστεύουν ότι έτσι θα τους αγαπήσουν οι άλλοι ή ότι έτσι θα αγαπήσουν επιτέλους οι ίδιοι τον εαυτό τους.

Την εποχή που συμμετείχα κι εγώ σε ομάδες τσάννελινγκ, σαφώς ενέπιπτα στη δεύτερη κατηγορία. Χρειαζόμουν προστιθέμενη αξία, γιατί μέσα μου ασυνείδητα ένιωθα πως δεν έχω. Είναι κρίμα, όμως, να διαφημίζονται μέθοδοι που χρυσώνουν έτσι παραπλανητικά τέτοια χαλασμένα χάπια, αντί να δίδονται ουσιαστικές ευκαιρίες σε κάποιον άνθρωπο να τα βρει με τον εαυτό του και με τον κόσμο γύρω...

Ανώνυμος είπε...

Χριστίνα μου έχεις δίκιο, είναι κρίμα για τους ανθρώπους
Όμως αυτό το λέμε εμείς, εκείνοι είναι ενθουσιασμένοι με την μεγάλη τους τύχη και άντε εσύ, εγώ, ο κάθε άνθρωπος που δουλεύει να τους πει το αντίθετο.

Κατά την άποψή μου, όταν κάποτε αντιληφθούν την κοροϊδία θα είναι γιατί θα έχουν μεγαλύτερη κατανόηση και θα αποδεχτούν ότι με την συμπεριφορά τους μπήκαν σε περιπέτειες που θα μπορούσαν να αποφύγουν αλλά αυτές οι περιπέτειες τους έκαναν τον άνθρωπο που έφτασε να κατανοήσει.

Υπήρχε ένας ασκητής, ο Μακάριος ο Αιγύπτιος, που είχε μια ενδιαφέρουσα οπτική στο θέμα κόλαση
Κόλαση είναι ένας τόπος όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν το πρόσωπο του συνανθρώπου, βλέπουν ο ένας την πλάτη του άλλου, δεν επικοινωνούν, αδυνατούν να σχετιστούν.

Ίσως να μπορούσαμε να δούμε τις συγκεκριμένες συμπεριφορές ως αδυναμία επικοινωνίας για το χρονικό διάστημα που αυτές παρατηρούνται.