Ύφεση ή χρεοκοπία;

Στα έκτακτα οικονομικά μέτρα που ανακοινώθηκαν εχθές από τον κ. Πεταλωτή περιλαμβάνεται, πέραν της καταπληκτικής περικοπής κατά 100 εκατομμύρια ευρώ του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων του υπουργείου Παιδείας, και η "επέκταση της άδειας λειτουργίας του ΟΠΑΠ και η χορήγηση αδειών για τυχερά παιχνίδια". Όπως πολύ σωστά λέει και η La koumbara, σε περιόδους παγώματος της αγοράς και γενικότερης ύφεσης, οι μόνοι τομείς στους οποίους όχι μόνο παρατηρείται αλλά και αυξάνεται η κίνηση είναι ο τζόγος, οι ασφάλειες και τα φάρμακα. Το θέμα δηλαδή μετατοπίζεται άμεσα στο ψυχολογικό πεδίο και είναι να αναρωτιέται κανείς μήπως τελικά τα μέτρα δεν αποσκοπούν περισσότερο στην κάμψη της ψυχολογίας μας ώστε να μας προετοιμάσουν για τις μεγαλύτερες ήττες που θα έρθουν προς Μάιο μεριά.

Σήμερα το πρωί ήταν κλειστή η Πανεπιστημίου, η Σταδίου και το Σύνταγμα. Η κυκλοφοριακή συμφόρηση που δημιουργήθηκε ήταν πραγματικά απίστευτη. Όταν έφτασα στο γραφείο μου, ή πιο σωστά στην καφετέρια απέναντι από το γραφείο μου, απ' όπου αγοράζω καφέ κάθε πρωί, μια πελάτισσα διαμαρτυρόταν για την κυκλοφοριακή συμφόρηση στην κοπέλα που ετοίμαζε τους καφέδες, καταλήγοντας: "Λες και θα αλλάξει τίποτα με τις κινητοποιήσεις". Ετοιμαζόμουν να ανοίξω το στόμα μου όταν άκουσα το καταπληκτικότερο από την κοπέλα που ετοίμαζε τους καφέδες: "Μωρέ, καλά να πάθουνε, που παίρνουνε τα επιδόματα με τη σέσουλα τόσα χρόνια!", αλλά και την ακόμη καταπληκτικότερη απάντηση της πελάτισσας: "Εμ βέβαια, όταν τρως πρέπει κάποτε να πληρώσεις και τον λογαριασμό!".

Μέχρι εκεί άντεξαν τα νεύρα μου. Είπα ότι είναι σωστό να πληρώνεις για πράγματα που έχεις φάει εσύ, αλλά όχι για πράγματα που έχουν φάει άλλοι. Και υπενθύμισα πως αν κάτι έχει επιτευχθεί στο κομμάτι των εργασιακών δικαιωμάτων προέρχεται ακριβώς από τις απεργίες και τις άλλες πιέσεις που μόνο οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο μπορούν να ασκήσουν. Είπα ακόμη πως δεν πρέπει να αισθανόμαστε ασφαλείς ούτε εμείς οι υπόλοιποι γιατί το πιθανότερο είναι ότι τα μέτρα θα μας πάρουν σβάρνα όλους. Κι έφυγα.

Τελικά έχω νευριάσει πολύ με όλα αυτά. Με τα μέτρα, επειδή θα έπρεπε η κυβέρνηση πρώτα να κυνηγήσει όσους έχουν φάει ό,τι έχουν φάει από τη Ζήμενς, το Βατοπαίδιο, το κείνο και το άλλο, αξιώνοντας να τα επιστρέψουν και μετά να στραφεί στους εργαζομένους. Με τους ξένους, επειδή παίζουν το παιχνίδι των κερδοσκόπων. Με τους Έλληνες, επειδή εξακολουθούμε να είμαστε τόσο ανώριμοι σα λαός. Με το Δυτικό μοντέλο, επειδή είναι ξεκάθαρο ότι αυτό είναι ουσιαστικά που έχει χρεοκοπήσει.

Αλλά το τρομακτικότερο είναι ότι δεν έχουμε εναλλακτικές προτάσεις. Η έμπνευση φαίνεται να έχει εγκαταλείψει τον κόσμο που αρχίζει να γίνεται πραγματικά μάταιος. Επτωχεύσαμεν, φίλοι μου, επτωχεύσαμεν…