12 Μαΐ 2010

Κουίζ

Ας φανταστούμε ένα υποθετικό σενάριο. Ότι είστε η εργαζόμενη μαμά τριών παιδιών. Και ότι ο άντρας σας έπρεπε να λείψει στο εξωτερικό για ένα μήνα και ότι βοήθεια δεν έχετε. Πώς θα τα καταφέρνατε; Δύσκολα, σίγουρα.

Ας φανταστούμε ακόμη ότι εσείς (που όπως είπαμε είστε η εργαζόμενη μαμά τριών παιδιών και ο άντρας σας λείπει για ένα μήνα) έχετε έναν δικό σας άνθρωπο που εμφανίζεται σαν κομήτης κάπου-κάπου – εφόσον έχετε φθάσει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης βέβαια - και χάνεται ξανά κάπου στο διαγαλαξιακό διάστημα αμέσως μετά.

Ας υποθέσουμε, τέλος, ότι αυτός ο δικός σας άνθρωπος σάς παίρνει ξαφνικά ένα βράδυ τηλέφωνο (εσείς μέσα στην τρέλλα σας με τη δουλειά και τα τρία παιδιά που πρέπει να βρείτε τρόπους να τα πάτε και να τα φέρετε στο σχολείο, τις δραστηριότητές τους κλπ, παράλληλα να ψωνίσετε, να κάνετε όλες τις δουλειές και τα υπόλοιπα αυτονόητα) για να σας πει ότι είναι επιτέλους σε θέση να σας βοηθήσει, κάνοντάς σας ρέικι εξ αποστάσεως ή στέλνοντάς σας θετική ενέργεια.

Τι του λέτε;

27 σχόλια:

libero είπε...

Κάνε ο,τι νομίζεις.

Menia είπε...

ελα πρώτα, μάζεψε τα παιδιά, πλύνε και κανα πιάτο και μετά μου ρίχνεις και ένα ρέικι χαχαχα
Φιλιααααααααααααααααα

Christina Linardaki είπε...

@libero:
Πολύ διπλωματική απάντηση, φίλε μου. Και πώς θα ένιωθες για την εν λόγω προσφορά;

@MENIA:
Άι γεια σου φιλενάδα!

Ανώνυμος είπε...

Καλημερα!!! Εσυ τι θα του ελεγες Χριστινα μου?
Πιστευεις οτι μπορουν να βοηθησουν σε δυσκολες καταστασεις που περναει ο ανθρωπος η η Ελλαδα η ολη η ανθρωποτητα αυτες οι μεθοδοι?
(ρεικι, θετικη ενεργεια κλπ)
Φιλια
Ευθυμια

Lillian είπε...

Ο καθένας δίνει αυτό που έχει και μπορεί! Εξάλλου επιλέγουμε την θέση που θέλουμε να βρισκόμαστε κάθε φορά και συχνά κάνουμε τα πάντα για να είναι η πιο δύσκολη! :)

φιλούρες
λ

Christina Linardaki είπε...

@Ευθυμία
Βρε, από εσάς ζήτησα να απαντήσετε, τη δική μου απάντηση θα τη δώσω τελευταία, αλλά όχι ότι θα σημαίνει κάτι περισσότερο από οποιαδήποτε δική σας... Η διαδρομή (εν προκειμένω η συζήτηση) είναι που μετράει.

@S
Ξέρεις, αυτό το "επιλέγουμε τη θέση που θέλουμε να βρισκόμαστε κάθε φορά" είναι κάπως άστοχο και αστόχαστο, λουλάκι. Πώς έχεις καταλήξει σ' αυτό το συμπέρασμα δηλαδή;

Lillian είπε...

εσύ πως έχεις βρεθεί στην θέση να ρωτάς υποθετικά ?? δεν προλαβαίνω να στοχαστώ προτιμώ να ενεργώ και θα με κρίνει η παγκόσμια ιστορία του ανθρώπινου γένους!!! χαχα!!
φιλιά

Christina Linardaki είπε...

Βρε τι παθαίνω μ' εσάς τους Διδύμους! Αυτό το "καλά να πάθεις" που υπάρχει πίσω από το "επιλέγουμε τη θέση που θέλουμε να βρισκόμαστε κάθε φορά" είναι άδικο. Και είναι άδικο επειδή απλούστατα κανείς δεν μπορεί πραγματικά να επιλέξει τη θέση στην οποία τελικά βρίσκεται κάθε φορά, όταν θέλοντας να έχει διαπροσωπικές σχέσεις πρέπει να κάνει υποχωρήσεις, μερικές φορές σημαντικές. Αυτό το "είσαι άξιος της μοίρας σου" ή το ανάποδο, το "μπορείς να γίνεις ό,τι θελήσεις, μπορείς να έλξεις ό,τι σου λείπει" πολύ απλά δεν ισχύουν. Δεν μαθαίνουμε ότι πχ μια ασθένεια είναι η εκδήλωση ψυχικών συμπτωμάτων για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο φορέας της την προκάλεσε. Φυσικά και δεν την προκάλεσε ο άνθρωπος ούτε ευθύνεται γι' αυτήν. Αν το σκεφτείς λίγο παραπάνω η "ελεύθερη βούληση" δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση.

Lillian είπε...

το ξέρεις μ'αρέσεις!
που λεέι και το τραγούδι!!!

ματς

Χουλκ είπε...

Α! και πάλι εδώ! Τι καλά!
Λοιπόν, ομολογουμένως η πρώτη μου σκέψη θα ήταν να ρίξω δυο-τρία μπινελίκια αλλά -κυρία γαρ- θα φρόντιζα να συγκρατηθώ και, αλα Μένια, να ζητήσω ευγενικά κάτι σε πιο πρακτικό (σκουπισματάκι, σφουγγαρισματάκι, σιδερωματάκι, ό,τι έχετε ευχαρίστηση τέλος πάντων...). Μετά , που θα τα ξανασκεφτόμουν, πιο χαλαρά (αυτό, μου έρχεται συνήθως όταν πλένω τα πιάτα) θα ευχαριστούσα για τη προσφορά και θα τη δεχόμουν.
Αυτά, από μένα και περιμένω να ακούσω και σένα dear Cleareaching.
.........
Καλησπέρα Ευθυμία,
Καλησπέρα S.

libero είπε...

Δεν ξέρω.

Η αποστολή ρεικιού και θετικής ενέργειας, για 'μένα είναι αέρας κοπανιστός.
Αν θέλει να κάνει δώρο ας το κάνει, γιατί ρωτάει?

Ανώνυμος είπε...

Δηλώνω διχασμένος.
Απ΄τη μια, η ύπαρξη και μόνο ενός αγαπητού ανθρώπου είναι κάτι που αξίζει να τιμούμε, παραβλέποντας και κάποιες ιδιαιτερότητες.
Απ΄την άλλη (και επειδή έχω ζήσει ανάλογες καταστάσεις)οφείλω να πω πως το μπινελίκι είναι μια παραμελημένη συνεισφορά στην ανθρωπότητα.
Συνήθως, βγαίνω από το δίλλημα καταπνίγοντας την ενόχλησή μου και προβάλλοντας μια ουδέτερη ευγένεια.

Τι θα ένιωθα με την προσφορά; Εξαρτάται. Στις καλές μου, μια μέτρια ευχαρίστηση που ένας κοντινός άνθρωπος δείχνει καλή προαίρεση, έστω και με μη πρακτικό τρόπο.
Στις κακές μου, θυμό και θλίψη που έχουμε γεμίσει ενήλικα μωρά που κρύβονται πίσω από έναν ιδιότυπο αυτισμό γιατί τους βολεύει πάρα πολύ. Και που με αναγκάζει να καταπιέσω τις πηγαίες αντιδράσεις μου ("καλές" ή "κακές", πάντως αρνητικές) όπως θα έκανα απέναντι σε ένα παιδί -πράγμα που, μεταξύ ενηλίκων, το βρίσκω νοσηρό.

Christina Linardaki είπε...

@S:
Κι εσύ μ' αρέσεις φιλενάδα εξ από ανέκαθεν! Είδες όμως όταν έχεις μικρό κεφάλι; Δεν χωράνε μέσα πολλές σκέψεις! Μουτς

@Χουλκ:
Καλώς σας ξαναβρήκα Χουλκ μου! Βρίσκω πολύ εύστοχη την απάντησή σου.

@libero:
ΟΦΕΙΛΕΙ να σε ενημερώσει. Έτσι μαθαίνει να κάνει όποιος εφαρμόζει εναλλακτικές θεραπείες.

@aerosol:
Δεν θα μπορούσα να το θέσω πιο εύστοχα, καλέ μου aerosol...

Christina Linardaki είπε...

Η δική μου απάντηση είναι μια σύνθεση των απαντήσεων της Χουλκ και του aerosol.

Αφενός είναι ωραίο να σε σκέφτονται και να προσφέρονται να σε βοηθήσουν με όποιο τρόπο θεωρούν πιο πρόσφορο. Αφετέρου θα πρέπει αυτός που έχει την καλή διάθεση να σε βοηθήσει να έχει το κουράγιο να ανοίξει λιγουλάκι τα ματάκια του και να δει πώς μπορεί να το κάνει με τον καλύτερο τρόπο.

Και ναι μεν είναι ωραίο το ρέικι και η θετική ενέργεια και όλα, αλλά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σαν... όπιο για να αποφεύγει κανείς συστηματικά να βλέπει την πραγματικότητα και να ζει με την ψευδαίσθηση ότι π.χ. βοήθησε, ενώ δεν έκανε αυτό που πραγματικά μπορεί ("σε έναν ιδιότυπο αυτισμό" που λέει και ο aerosol).

Η εργαζόμενη μαμά του υποθετικού μας σεναρίου είχε πρωτίστως ανάγκη από πρακτική βοήθεια, όπως πολλοί συνάνθρωποί μας. Στον πανικό που ζούσε, με αυτό που της είπε η συγγενής της έμοιαζε σα να τη δουλεύει. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε ποτέ την πρακτική συνιστώσα, εκεί τελικά κρίνονται όλα, μην το ξεχνάμε...

Lillian είπε...

ξαναγράφω τις ευχαριστίες μου για τον τρόπο που σε έχει εντυπωσιάσει το μικρό κεφάλι μου!! για κάποιον λόγο δεν έφτασε στο blog σου..ευχαριστώ λοιπόν και υποκλίνομαι στο καλύτερο σχόλιο που έχω ακούσει!
λ

libero είπε...

Ματς-Μουτς
:D

Ανώνυμος είπε...

Καλημερα Χριστινα, καλημερα Χουλκ!!!!!!
Ευθυμια

Christina Linardaki είπε...

@S
Φταίει η κεφάλα μου και οι ιδέες που κατεβάζει!

@libero
Οχιά liberάκι μου, οχιά;

@Ευθυμία
Καλημέρα κοριτσάκι!

@Όλους
Αγαπητοί φίλοι, δεν θα το πιστέψετε, αλλά η κόρη μου έφερε στο σπίτι, πρώτο δώρο από τον παιδικό σταθμό, μια ξεγυρισμένη γαστρεντερίτιδα, την οποία απολαμβάνουμε απαξάπαντα τα μέλη της οικογένειάς μου τώρα... Αν ξανακαθυστερήσω να ανεβάσω ανάρτηση, μην ανησυχήσετε. Τα λέμε!

Ανώνυμος είπε...

Περαστικα σε ολους!!! Καλο βραδυ!
Ευθυμια

libero είπε...

Κόμπρα είναι Cleareaching, κόμπρα.
Βλέπεις..., είναι... κι αυτή η στοίβα από βιβλία φιλοσοφίας και ψυχολογίας στην μέση.
;)

Εσύ πώς θα παρίστανες/σχολίαζες τα παραπάνω "Ματς - Μουτς"?

Christina Linardaki είπε...

Σ' ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που δείχνεις για την υγεία μου libero. Είμαι πολύ καλύτερα, ευχαριστώ.

Πώς θα σχολίαζα τα Ματς Μουτς σου; Ξέρω κι εγώ; Δεν μπορώ να μπω στο μυαλό του καθενός, πόσο μάλλον στο δικό σου! Φαντάζομαι υπαινίσσεσαι ότι κάνω το φίδι στην S ή κάτι ανάλογο (;).

Πάντως δεν κάνω το φίδι, να είσαι σίγουρος, είναι απλά αυτή η εκνευριστική μου συνήθεια (την οποία γνωρίζουν καλά φίλοι μου χρόνια όπως η S) να διορθώνω τους πάντες και τα πάντα - ακόμη και τον εαυτό μου - σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που έχει αρχίσει να με ενοχλεί το θέμα μου. Έχω πάντως διανύσει και περιόδους μεγάλης ανοχής, του εαυτού μου πρώτα και μετά των υπολοίπων ανθρώπων, πιστεύω λοιπόν ότι δεν έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια βελτίωσής μου.

Λοιπόν; Αυτό ήθελε να πει ο ποιητής στέλνοντας φιλάκια;

libero είπε...

Ο ποιητής λοιπόν, δεν έστειλε φιλάκια αλλά, χρησιμοποιώντας τα φιλάκια στο τέλος των μηνυμάτων σού και της S, κρίνοντάς τα υποκριτικά, τα παρομοίασε με φίδι που φτύνει δηλητήριο.

Στο επόμενο μήνυμα ο ποιητής, υποψιάστηκε πως δεν σου άρεσε αυτή η παρομοίωση και σου ζήτησε, όχι να μπεις στο μυαλό του, αλλά στην θέση του, αυτήν του παρατηρητή δηλαδή και να σχολιάσει τον διάλογο ανάμεσα στην Cleareaching και την S.

Λοιπόν;

Christina Linardaki είπε...

Δεν υπάρχει λοιπόν, καλέ μου. Εσύ, ως παρατηρητής, βλέπεις κάτι (εν προκειμένω έναν διάλογο) και δίνεις μια ερμηνεία απ' έξω. Δεν μπορείς να ξέρεις, για παράδειγμα, ότι η S κι εγώ είμαστε φίλες από το 1990 και ότι τέτοιου είδους διάλογοι μεταξύ μας είναι τυπικοί.

Εγώ όμως ξέρω, ας πούμε, ότι πιθανότατα μου απαντάει έτσι η κοπέλα επειδή την έχω πρήξει τόσα χρόνια κάνοντας συνέχεια παρατηρήσεις και την ξύπνια γενικότερα και θέλει ίσως απλά να... τελειώνει τον διάλογο!

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με την παρομοίωση με την κόμπρα ή οποιοδήποτε άλλο ερπετό, δεν τίθεται θέμα "μου αρέσει/δεν μου αρέσει". Η ερμηνεία σου είναι δική σου κι άλλωστε ό,τι έχει κανείς καλό είναι, που έλεγε κι η γιαγιά μου.

libero είπε...

Τόσο δύσκολο; ...μια απάντηση;

Χουλκ είπε...

Με την ... ερπετολογία, κάτι χάνω, μου φαίνεται.
Ελπίζω να συνήλθατε όλοι και να είστε πάλι γεροί, δυνατοί και χαρούμενοι.
Φιλάκια

libero είπε...

Είναι επειδή δεν πέρασες το μάθημα της οστρακολογίας... ;)

Christina Linardaki είπε...

@Χουλκ
Είμαστε μια χαρά, ευχαριστούμε!

@libero
Εγώ πάντως έχω σίγουρα μείνει στο μάθημα της... liberoλογίας.