No change

Είμαστε συνηθισμένοι να αποφεύγουμε την πραγματικότητα όλη μας τη ζωή, αναζητώντας κάποιο είδος τελειότητας. Όμως το Είναι, η Συνείδηση αγκαλιάζει και τα άσχημα συναισθήματα, όχι μόνο τα όμορφα. Και τις άσχημες σκέψεις, όχι μόνο τις ευχάριστες. Επομένως το ζητούμενο είναι να μην προσπαθούμε να απαλλάξουμε τον εαυτό μας από τα άσχημα συναισθήματα ή σκέψεις, γιατί αυτή ακριβώς είναι η παγίδα, αλλά να τον απαλλάξουμε από την αίσθηση ότι πρέπει να βιώνουμε όμορφα συναισθήματα και σκέψεις.

Ο πιο ασφαλής τρόπος, κατά τη γνώμη μου, είναι να βλέπω το μηχανισμό του νου μου και να μην τον πιστεύω: έτσι απαλλάσσομαι από αυτόν και ελευθερώνομαι. Ο τρόπος αυτός μου δίνει την ευκαιρία να είμαι πάντα ζωντανή μέσα μου, αθώα, χωρίς να με βαραίνει το φορτίο του παρελθόντος, το φορτίο των αναμνήσεων και των ερμηνειών που προσκολλώ στις εμπειρίες.

Πρακτικά αυτός ο τρόπος συνεπάγεται ότι παύω να επιθυμώ να αλλάξω την εμπειρία μου, το παρόν μου ή κάποιο πρόσωπο στο κοντινό μου περιβάλλον. Είναι δύσκολο, το ξέρω. Είναι δύσκολο γιατί έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε σε μια ανυπόστατη υπόσχεση για ένα καλύτερο μέλλον και να πασχίζουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Κι αυτή η συνήθεια μάς έχει γίνει τρόπος ζωής.

Κι όμως, αυτή εδώ η στιγμή, τώρα, εμπεριέχει ολόκληρο το Θείο που μπορούμε να αντιληφθούμε. Εδώ, τώρα, όχι αύριο, όχι κάποτε άλλοτε, κάπου αλλού. Ακριβώς έτσι όπως είμαστε.

Ας επιτρέψουμε λοιπόν στα πράγματα να είναι αυτό που είναι. Έχουμε συνηθίσει να αντιστεκόμαστε στη στιγμή, να μη θέλουμε να τη βιώσουμε όπως είναι. Και την ονομάζουμε πόνο ή ίσως «νιώθω τόσο όμορφα», αλλά όλα αυτά είναι ερμηνείες. Ερμηνεύουμε τις αισθήσεις που νιώθουμε γιατί θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο, να πιστεύουμε ότι ξέρουμε τι συμβαίνει. Και προσπαθούμε τόσο σκληρά να αποφύγουμε αυτό που νομίζουμε ότι συμβαίνει, αυτό που έχουμε πείσει τον εαυτό μας ότι συμβαίνει, που ο,τιδήποτε (φαγητό, ποτό, κάπνισμα, διάβασμα, διαλογισμός, σεξ,…) μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν προμετωπίδα για να το αποφύγουμε. Τι κρίμα, όταν θα μπορούσαμε να τα απολαμβάνουμε γι’ αυτό που είναι!

Όχι ότι είναι λάθος ή κάτι κακό η προσπάθεια να αποφύγουμε την πραγματικότητα, μόνο ότι το τίμημά της είναι πολύ ακριβό…