Μια συζήτηση (η συνέχεια)

Πιστεύεις ότι έχει σημασία ποιο είναι το άτομο με το οποίο συνδέεται κανείς έτσι βαθιά;

Όχι.

Αρκεί απλά να είναι και οι δύο πρόθυμοι.

Ούτε καν και οι δύο. Ο ένας αρκεί. Ακόμη κι αν πείτε και οι δύο ότι επιθυμείτε τη δέσμευση, καθένας σας θα έχει διαφορετική ιδέα για το τι είναι δέσμευση.

Μιλάς για το να μείνει κανείς στη σχέση, σωστά;

Μιλάω για το να μένει αμετακίνητος.

Εντάξει, αλλά κάθε φορά που φεύγω από μια σχέση, είναι ευεργετικό. Ήταν πολύ καλύτερα που τελείωσε.

Τι ήταν καλύτερο; Εσύ αισθάνθηκες καλύτερα, αυτό ήταν όλο. Όσο λοιπόν χρειάζεσαι ένα καλό συναίσθημα για να μείνεις με κάποιον, όσο το έδαφος είναι τα συναισθήματα και οι σκέψεις, το έδαφος θα αλλάζει κάθε φορά που ο άλλος αγγίξει κάτι μέσα σου. Εάν είναι αυτά τα θεμέλια του σπιτιού, το σπίτι θα καταρρεύσει.

Μερικές φορές ένιωθα στην κοιλιά μου έντονη την επίγνωση ότι έπρεπε να μην είμαι σ’ αυτή τη σχέση. Έμοιαζε με διαίσθηση.

Πού βιώνεις τη διαίσθηση;

Μοιάζει με μασάζ από βαθιά μέσα μου.

Και πού τη βρίσκεις, πού την αναγνωρίζεις; Πού ακούς αυτή τη φωνή;

Στην κοιλιά μου.

Όχι.

Δεν καταλαβαίνω.

Όταν έχεις μια αίσθηση, τι είναι αυτό που την αναγνωρίζει; Την αντιμετωπίζεις πραγματικά ή μήπως την ερμηνεύεις; Υπάρχει μια αίσθηση στο σώμα. Εάν την αντιμετωπίσεις χωρίς ερμηνείες, τι σου λέει; Εάν δεν υπάρξει ερμηνεία και δεν βάλεις ετικέτες, τι σου λέει αυτή η αίσθηση;

Τίποτα.

Ακριβώς. Η αίσθηση δεν μιλάει. Αυτό που ακούς είναι η ερμηνεία που έβαλες στην αίσθηση. Πιστεύεις στην ερμηνεία και κατόπιν φαίνεται σαν αυτή η ερμηνεία να σου λέει κάτι, σύμφωνα με το τι σου αρέσει και τι όχι. Είναι το τι σου αρέσει και τι δεν σου αρέσει που μιλούν.

Η αίσθηση που έχεις στο σώμα σου, αυτήν εδώ τη στιγμή, τώρα, ας τη δούμε για να δούμε ποιος επικοινωνεί με ποιον. Ξανά, αυτή η αίσθηση σου μιλάει όταν δεν την ερμηνεύεις, όταν δεν της δίνεις όνομα;

Δεν μιλάω γι’ αυτό. Μιλάω για διαίσθηση. Υπάρχει διαφορά. Μερικές φορές απλά γνωρίζω κάτι.

Όμως είναι διαίσθηση; Εάν υπήρξε κάποια ψυχολογική διαδικασία πριν από μια απόφαση να φύγεις, τότε ακούς την ερμηνεία των συναισθημάτων σου, την προσπάθεια να πάρεις μια απάντηση για το τι είναι σωστό και τι λάθος. Τώρα δες τις στιγμές που άφησες τον φίλο σου ή τον έκανες να φύγει. Ήταν όλα εντάξει και το άλλο πρωί ξύπνησες ξεκάθαρη, χωρίς άγχος και είπες «Φεύγω»;

Όχι.

Όχι, υπήρχαν συναισθήματα, πολλές σκέψεις, πολύς πόνος, πολλές προβολές. Όλα αυτά συνδυάστηκαν και δεν ήξερες πώς να τα αντιμετωπίσεις. Υπήρχε μεγάλη σύγχυση και ο μόνος τρόπος που ήξερες για να την αποφύγεις ήταν να φύγεις. Άκουσες λες αυτή τη «φωνή». Αλλά δεν υπάρχει φωνή, γιατί τα συναισθήματά μας δεν μας μιλάνε. Εμείς μιλάμε σ’ αυτά. Σε μία σχέση, η επίγνωση δεν χρειάζεται σκέψεις ή συναισθήματα. Σε μια σχέση, η επίγνωση γνωρίζει εάν ζεις ως αλήθεια ή αν υπάρχει κάποιο κόλπο. Το να ζεις ως αλήθεια σημαίνει ότι είσαι πραγματικά πρόθυμος να αντιμετωπίσεις ό,τι αναδύεται μέσα σου. Το κόλπο που μπαίνει στη μέση είναι το να πιστεύεις στις δικαιολογίες και στα συναισθήματα – ότι είναι αληθινά – και να πιστεύεις στις σκέψεις σου. Η ίδια η επίγνωση γνωρίζει εάν φεύγεις επειδή δεν θέλεις να βιώσεις κάποιους μηχανισμούς μέσα σου ή εάν έτσι απλά φεύγεις. Εάν φεύγεις και δεν υπάρχει το παραμικρό μέσα σου, εάν είσαι εντελώς ξεκάθαρη συναισθηματικά με τον φίλο σου – πλήρης, χωρίς να υπάρχουν κατηγόριες, χωρίς πικρία – τότε ξέρεις ότι είναι πράγματι επίγνωση: εκείνη η ήρεμη, μικρή, αμετακίνητη φωνούλα, η απαλλαγμένη από συναισθήματα. Όπου υπάρχει ασυμφωνία, όπου παίρνεις κάποια στάση, εκεί υπάρχει παγίδα. Όταν σκέφτεσαι τους παλιούς σου φίλους, είσαι εντελώς ξεκάθαρη; Σκέφτεσαι ότι έκαναν κάτι λάθος ή ότι έκανες εσύ κάτι λάθος;

Ναι, υπάρχει κάτι τέτοιο.

Αυτό δείχνει ότι δεν αντιμετώπισες κάποιον μηχανισμό. Όχι ότι είναι λάθος που δεν το έκανες, απλώς σε κάθε σχέση, αργά ή γρήγορα, βίωνες τα ίδια. Και ο μηχανισμός θα επιστρέφει ξανά και ξανά, μέχρι να τον αντιμετωπίσεις. Δεν αντιμετώπισες τον μηχανισμό, τον πίστεψες και έφυγες. Εάν μείνεις αμετακίνητη όταν εμφανιστεί το συναίσθημα, μέσα στην τριβή μεταξύ της σαφήνειας να μείνεις αμετακίνητη και της πίεσης να φύγεις, ο άνθρακας γίνεται διαμάντι. Εάν φύγεις όταν εμφανιστεί η πίεση, ο άνθρακας θα παραμείνει άνθρακας. Μόνο και μόνο επειδή το μυαλό μας είναι τόσο έξυπνο και μας κάνει να πιστεύουμε τις ίδιες μας τις δικαιολογίες, φεύγουμε από μια σχέση πιστεύοντας ότι η επόμενη θα είναι καλύτερη.