9 Ιουν 2010

Αγάπη

Η (συνεχιζόμενη) συζήτηση για την επικοινωνία αποτέλεσε το έναυσμα να σκεφτώ λίγο περισσότερο την έννοια της ερωτικής αγάπης. Τι είναι αγάπη λοιπόν; Για να δούμε.

Όταν λέμε «σ’ αγαπώ» σε κάποιον, εννοούμε ότι νιώθουμε τη χημεία που υπάρχει μεταξύ μας, βασικά και αμοιβαία συστατικά της οποίας είναι η αποδοχή και ο θαυμασμός. Εννοούμε επίσης ότι χαμηλώνουμε τις άμυνές μας σε μεγάλο βαθμό, πράγμα που του/της επιτρέπει ακόμη και να μας πληγώσει. Εννοούμε πως ο ερωτισμός μας επικεντρώνεται και διοχετεύεται σε αυτόν/-ήν. Παράλληλα, αναδύονται μέσα μας τάσεις προστασίας και φροντίδας του/της παρόμοιες με αυτές που νιώθουν οι γονείς για τα παιδιά τους. Αναφέρεται επίσης μια ανεξήγητη σύνδεση με αυτόν τον άνθρωπο σε βαθύτερο/ψυχικό επίπεδο. Νομίζω ότι εν πολλοίς αυτό είναι το πακέτο. Ας δούμε τώρα τα επιμέρους συστατικά ένα-ένα.

α. Το (μεγάλο) ζήτημα της χημείας. Η χημεία που υφίσταται μεταξύ δύο ανθρώπων κατά μερικούς μπορεί να οδηγήσει - ενώ κατ’ άλλους οφείλεται - σε μια ανεξήγητη και βαθιά ψυχική σύνδεση. Το να οδηγήσει η χημεία στη σύνδεση είναι νομίζω φυσική διαδικασία. Το αντίθετο, το η χημεία να οφείλεται σε ψυχική σύνδεση, δεν είναι κατά τη γνώμη μου κάτι περισσότερο από εσωτερική προβολή: πείθουμε δηλ. τους εαυτούς μας ότι αυτό που μας συμβαίνει είναι τρόπον τινά μοιραίο – άρα και αναπόφευκτο.

Οι δαρβινιστές λένε πως πρόκειται για την αμοιβαία αναγνώριση ότι η μίξη των γονιδίων του πρώτου με τα γονίδια του δεύτερου θα υποβοηθήσει την εξέλιξη του είδους. Κάποιοι εσωτεριστές την αποδίδουν στο κάρμα και το νόμο της ανταποδοτικότητας, άλλοι – πιο σοβαροί κατά τη γνώμη μου – την αποδίδουν σε μια πανταχού παρούσα ευφυΐα που αναγνωρίζει τη στιγμή της συνάντησής τους πως αυτοί οι δύο άνθρωποι μπορούν να «μάθουν» ο ένας από τον άλλον.

Το ότι ο απώτερος στόχος μιας τέτοιου είδους σχέσης είναι μαθησιακός είναι ακριβώς το σημείο στο οποίο μπορούμε να δούμε ότι η έννοια της αγάπης δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια αμιγώς εσωτερική διαδικασία που ξεκινάει κι επιστρέφει στο εγώ – το τι παραδίδεται στο εσύ γίνεται ξαφνικά δευτερεύον.

(Έπεται συνέχεια…)

2 σχόλια:

η Τοξότισσα είπε...

Σ' αγαπώ λοιπόν
με "την πανταχού παρούσα ευφυΐα που αναγνωρίζει τη στιγμή της συνάντησής τους πως αυτοί οι δύο άνθρωποι μπορούν να «μάθουν» ο ένας από τον άλλον."

Είσαι μέσα στην καρδιά μου και χαίρομαι να βλέπω πως είσαι καλά
κι ας μην επι-κοινωνούμε τόσο συχνά πλέον

Christina Linardaki είπε...

Κι εγώ... ΧΧΧΧΧΧ